Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΑΜΑΔΡΥΑΔΑ

       
Κι' απόψε τη μνήμη σου
στην ιερή βαλανιδιά να φέρεις
και τα μαλλιά σου
στο πρόσωπο της νύχτας να ριχτούνε
κι' ανάλαφρη έκσταση να περονιάσει το κορμί σου.
Θεία σιγή ας απλώνουνε τα χέρια σου
στην άδοξην ιεροτελεστία
κι' ο πάνσεπτος Δρυΐδης τ' όνειρό σου
ας βάψει κόκκινο βαθύ.
Οσμή που της θεάς το χνώτο εξημερώνει 
ν' αναδυθεί απ' τη σάρκα σου
που δεν την έσπειρε η σιγή του σκοταδιού.
Ανέγγιχτο όνειρο
χωρίς εσένα
οι θεοί βυθίζονται στην άπατη άβυσσο.
Τους τρώει ο θάνατος και τους σκευρώνει η δίψα.
Δίχως εσένα κόρη αιώνια 
κι' άσπιλο φως του μυστηρίου θολό,
οι Θεοί πεθαίνουν
κάτω απ' τον ίδιον ίσκιο
π' αναγεννιούνται :
τον ίσκιο της ιερής βαλανιδιάς.